Miód lipowy – Właściwości, zastosowanie, na co pomaga i jak go rozpoznać?

Zapach miodu lipowego kusi miodowością i słodyczą. Wydaje się, że taki miód jest łatwy do uzyskania, ale to nie do końca prawda. Duże skupiska lip nie są wcale częste, dlatego ten zdrowy miód nie powinien być uznawany za zawsze łatwo dostępny produkt.

Płynny miód lipowy przypomina konsystencją olej rycynowy. Najczęściej ma jasny kolor i lekko ostry smak. Olejki eteryczne sprawiają, że w zapachu da się wyczuć charakterystyczną nutkę kwiatów lipy. Miód lipowy krystalizuje się w sposób naturalny po ok. 3-4 tygodniach.

Jaka jest historia tego miodu z lipy? Substancja ta była pozyskiwana już w czasach starożytnego Egiptu. Uważano ją za pyszny miód, ale i też cenny pokarm w królestwie śmierci – dlatego też po tysiącach lat znajdowano grobowce faraonów właśnie z tym miodem.

Niezależnie od tego, jaki jest kraj pochodzenia miodu lipowego, jego właściwości zdrowotne i zastosowanie były przekazywane z pokolenia na pokolenie. Dzięki temu od zawsze był to składnik do stosowania m.in w infekcjach górnych dróg oddechowych, czy też do stosowania zewnętrznie na rany.

Uściślijmy, skąd się w ogóle bierze miód?

To dzieło pszczół miodnych powstałe z nektaru kwiatów lub spadzi, czyli substancji wytwarzanej na liściach albo igiełkach drzew i krzewów. Produkcja miodu jest czasochłonna i wymaga spełnienia kilku czynników. Prześledźmy to w wielkim skrócie.

Podstawą wytwarzania miodu jest nektar. Rośliny miododajne produkują go w specjalnych gruczołach, zwanych nektarnikami. Rośliny te dostarczają pszczołom składników pokarmowych do produkcji miodu.

Pszczoły naturalnie zbierają nektar i przenoszą go do ula. Tam zachodzi szereg procesów, w wyniku których miód dojrzewa (dojrzewanie miodu). Są one do dzisiaj tak złożone i nie do końca poznane, że nie sposób wytworzyć miód metodami fabrycznymi. W ulu zachodzi proces m.in odparowania wody oraz rozkładu cukrów złożonych na cukry proste.

Gdy 75% komórek danego plastra miodu jest pokrytych woskiem, następuje czas na miodobranie. Pszczelarz wyjmuje miód z plastrów (odsklepienie), a następnie odwirowuje go w miodarkach, przelewa przez sito i oczyszcza. Po odstaniu taki miód można przelewać do słoików i cieszyć się jego smakiem i właściwościami.

Wracając do miodu lipowego – jak rozpoznać właśnie ten rodzaj? Miód lipowy to odmiana miodu produkowana przez pszczoły z pyłku kwiatów lipy – drzewa zwanego także tilią. Pozyskuje się go w okresie kwitnienia lipy, czyli na przełomie czerwca i lipca.

Kwiaty lipy mają wiele dobroczynnych związków. Podobnie też wygląda skład miodu lipowego. Mikroskładniki w miodzie lipowym to olejki, flawonoidy (hesperetyna, hesperydyna, rutyna, izokwercytryna, tilirozyd), glikozyd tiliacyna, triterpen tarakserol, garbniki, związki goryczkowe, kwasy organiczne (kumarowy, chlorogenowy, kawowy) oraz enzym lizozym. Ilość składników mineralnych nie przekracza 0,35% (głównym składnikiem mineralnym jest potas). Witaminy w miodzie lipowym to witamina C, H, PP i witaminy z grupy B.

A co sprawia, że mamy na pewno do czynienia z miodem akurat z pyłków kwiatów lipy? Przede wszystkim smak – wyraźnie miodowy, słodki, a zarazem kwaskowaty. Także barwa może nas upewnić, że mamy przed sobą miód z nektaru kwiatów lipy. Kolor jest jasnożółty, słomkowy, choć bywa też zielonkawy w zależności od odmiany lipy i okresu zbioru. Podczas kupowania zwróćmy zatem szczególną uwagę na te elementy.

Sprawdźmy także miejsce pochodzenia miodu – wybierajmy miody polskie oczywiście, a najlepiej z niewielkich, lokalnych pasiek.