12 możliwych skutków ubocznych z picia aloesu - Skutki uboczne, interakcje i przeciwwskazania

Aloes zwyczajny (Aloe vera) to obok aloesu drzewiastego (Aloe arborescens) najczęściej wykorzystywany w farmakologii i fitoterapii gatunek aloesu. Roślina jest mocno rozgałęziona i osiąga do 80 cm wysokości. Ma żółte kwiaty zebrane w długie grona oraz mięsiste liście wypełnione przezroczystym sokiem o żelowej konsystencji. Właśnie ów miąższ z liści jest głównym surowcem leczniczym aloesu.

Sok aloesowy (inaczej żel aloesowy) dostępny jest w sklepach ze zdrową żywnością i zielarskich. Spotkać go można w postaci płynnej i w formie suplementów diety. W sprzedaży dostępny jest też stwardniały zagęszczony sok z aloesu (alona). Ma on ciemnozieloną barwę, bardzo gorzki smak i specyficzny zapach. Przeznaczony jest głównie do użytku zewnętrznego.

Aloes zawiera bogaty wachlarz ważnych dla prawidłowego funkcjonowania organizmu minerałów (wapń, miedź, magnez, selen, chrom, mangan, sód, cynk), a także szereg witamin (kwas foliowy, witaminę C, witaminę E, witaminę A) i fitozwiązków (flawonoidy, karotenoidy, garbniki, fitosterole, aloinę, antrachinony, saponiny). Są w nim też glikoproteiny, białka, aminokwasy, polisacharydy, kwasy tłuszczowe i enzymy.

Dzięki bogactwu składników aktywnych aloes posiada wielostronne właściwości prozdrowotne. Jego regularne spożywanie wzmacnia naturalną odporność organizmu. Roślina ma także pozytywny wpływ na metabolizm i proces trawienia. Posiada też działanie odtruwające. Pomaga zwalczać drobnoustroje i wirusy, wykazuje silne właściwości antyoksydacyjne. Chroni tkanki przed uszkodzeniami i korzystnie wpływa na florę bakteryjną jelit. Co więcej, pomaga na niektóre choroby stawów.

Aloes stosuje się również do leczenia ran, oparzeń, owrzodzeń, ukąszeń. Zwalcza bakterie, redukuje stan zapalny i przyspiesza odnowę nadwątlonej tkanki. Jest pomocny nawet na bardzo trudno gojące się rany. Jest ponadto cenionym roślinnym reduktorem trądziku oraz naturalnym kosmetykiem (doskonale odżywia i nawilża skórę).

Czy jednak, mimo tych niezaprzeczalnych zalet, warto zdecydować się na systematyczne picie aloesu? Skutki uboczne tego rodzaju kuracji to coraz częściej poruszane zagadnienie. Okazuje się, że nadmierne spożycie soku z aloesu może wywołać efekty, których zapewne każdy chciałby uniknąć. Według badań doktora Jeffreya Blanda z Instytutu Linusa Paulinga w Palo Alto w Kalifornii spożywanie soku aloesowego może wpływać na funkcje żołądkowo-jelitowe u zdrowych osób. Sam żel aloesowy jest bezpieczny i nie powoduje efektu przeczyszczenia. Może go jednak wywołać zastosowanie żelu wraz z zieloną częścią liścia, czyli ze skórką.

Oto 12 potencjalnych skutków ubocznych przyjmowania aloesu:

1. Reakcje alergiczne

Aloes słynie ze swych kojących, tonizujących i łagodzących właściwości. Powleka skórę i pozostawia na niej niewidoczny film ochronny, osłaniając ją tym samym przed czynnikami podrażniającymi. Działa też przeciwzapalnie i przeciwdrobnoustrojowo, zmniejsza obrzęki, przyspiesza gojenie ran, redukuje wypryski i inne mankamenty skóry.

Jednak stosowanie aloesu na skórę wiąże się z ryzykiem reakcji alergicznej. Główne jej objawy to: pieczenie skóry, świąd, zaczerwienienie, pokrzywka, wysypka, obrzęk skóry, nadmierna tkliwość, ból skóry. Co prawda alergia na żel z aloesu występuje bardzo rzadko, jednak zawsze istnieje taka możliwość, zatem zanim zaaplikujemy go pierwszy raz na większą powierzchnię skóry, warto wykonać próbę uczuleniową na jej małym odcinku.

2. Biegunka

O ile sam miąższ aloesowy działa dość łagodnie i dozowany z rozwagą nie przeczyszcza (jedynie w nadmiarze może przeczyszczać), o tyle całe liście aloesu mają wyraźne działanie przeczyszczające. Tak więc, dużo większe prawdopodobieństwo efektu ubocznego w postaci biegunki niesie ze sobą spożywanie rozdrobnionych całych liści aloesu (lub preparatów z całych liści) niż samego żelu aloesowego.

3. Hipoglikemia

Stosowanie soku z aloesu może obniżać poziom cukru we krwi. Jeśli zatem spożywamy go w znacznych ilościach albo wraz z sokiem aloesowym stosujemy inne produkty ziołowe lub farmaceutyczne mające działanie obniżające cukier, może dojść do hipoglikemii (gwałtownego, nadmiernego spadku poziomu cukru we krwi).

4. Bóle brzucha

Sok z aloesu aktywizuje układ pokarmowy do pracy. Poprawia perystaltykę jelit, pobudza wydzielanie soków trawiennych, usprawnia metabolizm tłuszczów i węglowodanów oraz zapobiega kumulowaniu złogów jelitowych. Powinniśmy jednak stosować sok z aloesu z umiarem, gdyż nadużywanie go może przyczynić się do zaburzeń żołądkowo-jelitowych.

Choć aloes to sprawdzony, stosowany od setek lat środek na dolegliwości trawienne, znana jest też opinia, że ma działanie przeczyszczające i w związku z tym może wywołać ostre bóle brzucha i biegunkę. Warto jednak zauważyć, że sam miąższ aloesowy nie przeczyszcza, zwłaszcza jeśli jest dozowany w rozsądnych ilościach. Jedynie spożywany w nadmiarze może przyczynić się do bolesnych skurczów brzucha czy luźnych stolców.

5. Niewydolność nerek

Zastosowanie soku z aloesu może dobroczynnie wpłynąć na nerki. Ma on działanie detoksykujące i moczopędne, dzięki czemu usprawnia czynność nerek i wspomaga ich filtrację. Niweluje też stany zapalne w obrębie nerek. Jednak jeśli mamy poważniejsze problemy z nerkami, nie powinniśmy stosować soku z aloesu bez konsultacji z lekarzem. Gdy jest nadużywany i gdy nerki są w złym stanie, w skrajnych przypadkach może dojść do niewydolności nerek.

6. Zapalenie wątroby

Według najnowszych ustaleń naukowców, przekraczanie dozwolonych dawek aloesu może być bardzo szkodliwe dla zdrowia. Jednym ze skutków ubocznych nadmiernego spożycia soku z aloesu tudzież suplementów diety z aloesem jest przeciążenie wątroby, pogorszenie pracy wątroby, a nawet jej uszkodzenie.

7. Odczyny fototoksyczne

Jednym ze skutków ubocznych spożywania aloesu jest powstawanie odczynów fototoksycznych na skórze w formie pęcherzyków, rumienia, grudek, pokrzywki, łuszczenia się skóry i swędzenia.

8. Chudnięcie

Sok z aloesu i preparaty z aloesem często są stosowane w ramach diety oczyszczającej i odchudzającej, mającej na celu eliminację toksyn z ustroju i poprawę metabolizmu. Jednak zbyt intensywne spożywanie aloesu nie jest wskazane, gdyż może prowadzić do za szybkich i gwałtownych spadków masy ciała połączonych z wycieńczeniem, odwodnieniem i pozbyciem się z organizmu cennych minerałów.

9. Obecność krwi w moczu

Tzw. antrazwiązki zawarte w liściu aloesu zwiększają poziom ukrwienia narządów w obrębie układu moczowo-płciowego, co może przyczyniać się do powstawania krwawień wewnętrznych. Intensywne stosowanie aloesu może też prowadzić do uszkodzeń nerek, a w konsekwencji do krwiomoczu.

10. Zaburzenia elektrolitowe

Spożywanie dużych dawek aloesu przez kilka dni z rzędu może silnie pobudzić motorykę jelit i dać efekt przeczyszczający, a jednocześnie zakłócić wchłanianie wody i sodu ze spożywanych płynów i pokarmów. Wszystko to prowadzi do zaburzeń elektrolitowych w organizmie.

11. Niski poziom potasu

Nadmierne spożycie aloesu może prowadzić do luźnych stolców lub biegunek, co z kolei skutkuje wzmożoną utratą wody i elektrolitów z ustroju. Jednym z ważnych elektrolitów, które tracimy w wyniku biegunek, jest potas. Główne objawy zbyt niskiego poziomu potasu w organizmie to: skurcze mięśni, zaburzenia rytmu serca, osłabienie, nadmierne napięcie nerwowe, bóle mięśni i pogorszenie siły mięśni.

12. Zwiększenie ryzyka raka jelita grubego

Dużo kontrowersji wzbudza wpływ aloesu na jelita. Sok z aloesu, jak i ekstrakt z liści aloesu, mogą potencjalnie mieć negatywny wpływ na zdrowie jelit. Jak wykazały badania, ekstrakt z całych liści aloesu i lateks aloesowy (część znajdująca się między miąższem a skórą liścia) aplikowany doustnie w sposób regularny, mogą zwiększyć prawdopodobieństwo mutacji genowych i nowotworu jelita grubego.

Z drugiej jednak strony udowodnione zostało, że aloes wykazuje potencjał antyoksydacyjny i ma działanie antynowotworowe. Wniosek jest jeden, warto stosować tylko sprawdzonej jakości żel z aloesu (i aplikować go z umiarem), a unikać lateksu aloesowego i ekstraktów z całych liści.